زیبا شناسی واژه های قرآن
...
استاد رضوی پور با بیان نظریه دانشمندان مسلمان را درباره مفهوم زیبایی، افزود: مساله زیبایی، مساله ای فطری است که خداوند سرشت آدمیان را بر آن قرار داده و صفت زیبایی را آفریده است و دانشمندانی از جمله جاحظ، زیبایی را در مفید بودن تعریف کرده و حس را در این مورد سازگار می داند. همچنین ابوحیان توحید، بر زیبایی معنوی تاکید می کند و عقل را معیار فهم آن قرار می دهد.
وی به تفاوت واژگان علمی و ادبی و قرآنی پرداخته و اظهار داشت: واژگان علمی به پاکیزه بودن متن و به زیبایی صرف و نحو توجه نمی کند، کارش با مسائل عاطفی و احساسی نیست، اما واژه ها و نوشته های ادبی با ساخت زیبایی کلمات، همچنین انتقال احساسات و دمیدن روح به درون کلمات سر وکار دارد. واژه های قرآن با دو مورد قبلی این تفاوت را دارد که قرآن کتاب هدایت است و هنر ادبی در آن هدف نیست، هنر قرآن برای کمک به تکامل اندیشه دینی است. بنابراین واژه ها در قرآن معانی ثانویه می گیرند. خداوند روحش را در این کلمات دمیده است، همچنان که در عصای موسی دمیده است.
استاد رضوی پور به کاربرد و زیبایی برخی واژه ها اشاره و افزود: قرآن کلمه رَبّ را درجایی به کار می برد که موقعیت به مفهوم ربوبیت نیاز مند است و آدمی درحالت ضعف و زبونی است.
واژه «جُوع» ر ا خداوند در موقعیت عذاب یا فقر و ناتوانی آورده است اما کلمه «سَغب» در موقعیت مهربانی است.
واژه «مَطَر» در موقعیت انتقام و باران زیاد به کار برده شده مانند «و امطر نا علیهم مطرا فانظر کیف کان عاقبه المکذبین»در حالی که «غّیث» برای موقعیت های آب کم استفاده می شود.مانند«هو الذی ینزل الغیث من بعد ماقنطوا و ینشر رحمته».
وی در ادامه به کاربرد معنای واژگان قرآن اشاره و بیان نمود: یکی دیگر از زیبایی های واژه های قرآن حروف مقطعه است که در واقع سرآغاز مقدمات در موسیقی است. و از موارد دیگر زیباشناسی واژه ها تجسیم است، چون قصد خداوند فهم قرآن به روش آسان است، لذا بسیاری از معانی را به تجسم آورده و آن را از حالت مجرد ذهنی به واسطه استعاره به حالت مادی محسوس نقل نموده است م،انند هدایت به روشنایی و گمراهی به تاریکی.
استاد رضوی پور با ذکر موارد دیگری از زیباشناسی قرآن، مانند جان پنداری و حرکت در واژ های قرآن، بیان داشت: منظور از جان پنداری، نشان دادن جامدات به شکل موجودی زنده بخاطر تاثیر گذاری می باشد. مانندآیه « لما سکت عن موسی الغضب اخذ الاواح»
